شمعک خودحفار

اجراي شمعک خودحفار روشي نسبتا نوين در سطح جهاني است که استفاده از آن به مرور در حال گسترش ميباشد. اين روش اخیرا توسط شرکت پرچ در داخل کشور و به منظور اصلاح نشست ژئوتکنیکی سازه ها و ایجاد ظرفیت باربری مناسب در خاکهای ضعیف یا مشکل دار مورد استفاده قرار گرفته است. حاصل سالها تجربه و شناخت دقیق از نیازهای عملیات اجرایی، اصلاحات انجام شده و جزئیات اضافه شده در اجرای شمعک خودحفار بوده است، چنانچه با بهینه سازی روش اجرایی، بالاترین سطح ایمنی به همراه هزینه مناسب حاصل شده است.
تزريق در شمعک خودحفار  به کمک راد‌هاي توخالي رزوه شده و سوراخدار (به قطر حدود 30 تا 100 ميليمتر) که به نوک آن‌ها سرمته وصل مي‌شود، انجام ميگيرد. سرمته با قطر بيش از راد مياني (قطر حدود 70 تا 200 ميليمتر) نسبت به حفاري داخل خاک اقدام نموده و به اين ترتيب گمانه اي با قطر بيش از راد ايجاد ميگردد. گمانه به تدريج که سرمته به پايين رانده ميشود، توسط دوغاب تزريق شده با فشار بالا پر شده و به اين ترتيب اولا از ريزش گمانه و نياز به استفاده از غلاف (Casing) جلوگيري ميشود، ثانيا نوعي شمعک با قطر کوچک اما با اتصال کامل جداره آن به خاک اطراف فراهم ميگردد.
در اين روش مزاياي روش ريزشمع (میکروپایل) همانند حجم کوچک تجهيزات مورد نياز و شرايط کنترل شده اجرايي (جلوگيري از آسيب به سازه هاي مجاور) حفظ شده و در عين حال عيوب اصلي آن شامل مقاومت فشاري کم، پتانسیل خوردگی بالا و اتصال ضعیف به جداره ها بر طرف شده است. شمعک خودحفار، در واقع ترکيبي از روشهاي شمع و ريزشمع است، به نحويکه اولا به دليل اتصال کامل بدنه شمع به جداره خاک و ثانيا به دليل نفوذ دوغاب از تمام جداره شمع (بجاي درزهاي لوله) به داخل خاک اطراف، ظرفيت باربري فشاري آن افزايش مي يابد. همچنين مقاومت جانبي آن نيز با روشهاي اصلاحي قابل افزايش است.
مزاياي اصلي اين روش عبارتند از:
- عدم نياز به خروج تجهيزات از شرايط بهره-برداري
- کيفيت اجراي نسبتا مناسب
- عدم آسيب به سازه هاي مجاور
- مقاومت فشاري مناسب
- امکان اجراي طرح آزمايشي